NE OLDU BİZE?
Aşılar mi dokundu,yoksa pandemi zamanı evlerde kapalı kalmanın yalnızlığa alıştırması mı? Alışverişlerin,dışarıda yemeklerin,içmelerin yasaklanışının yoksunluğunun acısını mı çıkartıyoruz bilinmez fakat sanki bir bencilik hasıl oldu pandemi sonrası.
Koruyan kollayan,elindekini paylaşmaktan haz alan ,arayan soran hal hatır bilen,büyüğünü küçüğünü bilen insanlar iken,kalabalık ailelikten bireyselleşmeye dönüşen bir toplum mu olduk ki acaba biz?
Belki de ardı sıra gelen ekonomik krizi mi bahane ettik bilinmez soyutlanmalarımıza.
Sahi kaç paraydı bir nasılsın,kaça yol gözleyen büyüklerin kapısını çalmak,yetmez mi cebimizdeki bir nasılsın demeye? Ama yoğunuz değil mi, çok çalışıyoruz vaktimi kalıyor laf benimkisi de
Ne hatır kaldı ne vefa,varsa cebinde paşa,kendi yağı ile kavruluyor ise koy kenara.
Yazık ki ne yazık. Yalan oldu komşu komşunun külüne muhtaç kelamı.
Hiç söylenmemiş sanki komşusu aç iken tok yatan bizden değiller.
Ve verdikçe çoğalır sınlar. Velhasıl kelam bir ezanla başlayıp, bir sela ile biten ömür yolculuğun da hangi kelam yalan olur ise olsun asla değişmeyen bir söz eşlik edecek fani ömrümüze

NE VERDİN İSE ELİNLE, O GELİR SENİN İLE
Gelecek gelecek mi bilmeden gelecek endişesi ne komik aslında
Musallaya konulduğun an adın bile kalmaz iken hangi mal hangi para seninle girecek o bir karşılık toprağa? Tek varlığımız bir parça kefen,ve bir sorunun cevabı

MEFTAYI NASIL BİLİRDİNİZ?
sonrası bir varmış bir yokmuş ɓir bitiş hikayesi. Bahanelerden ve kaygılardan arınmış,Dünyanın süsüne aldanmadığımız,asıl gerçeği unutmadan layığı ile yaşayabilme umudu ile
Selametle.

siyahgul_huzun_hulya@hotmail.com