Engel olma başka ihsan istemem..

Nedensiz nedenlere sığınmakta neyin nesidir.olduğu gibi kabullenmek,olmamış gibi farz etmek.iç huzur sağlamak mı yoksa bir kaçış politikası mı? Peki ya yüzleşmek,kaçmak yerine zorda olsa,güçte olsa olayın üzerine gitmek değil midir gerekli olan. Mevcudu korumak mı mevcudun olması gerektiği seviyeye ulaşabilmesi mücadelesi mi verilmesi gereken

Oda böyle işte,e bu kadar oldu,dedim ama ben kötü niyetle demedim,böyle olması gerekiyormuş böyle oldu vesaire vesaire

Bitmek bilmez bahane sinsileleri. peki gerçekten iç huzuru sağlar mı bu bahaneler?Düzelme ilk önce kendinden başlamamalı? Hep mi biz haklı tarafız,ve yahut haksızlığımızın kabulünden inkarın kolaylığı mıdır işimize gelen.hadi velev ki öyle diyelim peki ya adaleti sonsuz olan vicdanı susturabilme yetisi nasıl bir şey.bakıp da görmemek,deyip de duymamak,yok sayıp da  işe gelince varmış gibi davranmak bunlar var mıydı insanlığın doğasında yoksa sonradan mı geliştirildi umarsızca?

Halbuki bu denli zor olmamalıydı kırmayı bildiğin kalbi onarmak,görmezden geldiğine el uzatmak,vefa kıymet bilmek kısacası mutlu edebilmek ve mutlu ettikçe mutlu olabilmek.Yer yüzünde ne zaman ne yapabileceği bilinmeyen tek canlı olmak ne kadar da utanç verici oysaki.Nettir bilinir kedi tırmalar,köpek ısırır,yılan zehirler en fazlası.Peki ya biz?tecavüzler,kadın cinayetleri,çocuk katliamları,hayvan zulümleri,sanki çok üstün bir varlıkmışız gibi engellileri yok sayış,ahtı vefadan uzak,kıymet bilmekten men,türlü bahanelere sarılarak en yakınlarımız ı kırıp dökmek ve arsızca hiçbir şey olmamış gibi davranılmasını beklemek,hepsi bir yana birde bunca haksızlığa sessiz kalıp zulmü yapanlarla aynı safta durmuş sayılışımız.

Ölüyoruz ey hak ,kaldı mı yakınlarından bu illete canını kaptırmayan,peki ya biz ne zaman ne şekilde bizi de pençesine alacağı ve sonucunun ne olacağını bilmediğimiz bu virüs resmen bundan çıkış yok dercesine haykırır iken sıfatımıza,birde yetmezmiş gibi yine Dünya genelini sarmış ekonomik kriz bizi ablukasına almışken bari gider ayak özümüze,insanlığın gerekçesine dönülse mi gerekmiyor mu artık diyorum.Zor olmamalı mutlu etmeye ve mutlu olmaya adım atmak,haksızlığa zulme dur demek,yaratılanı olduğu gibi kabullenip yok saymak yerine yanında olmak ,kırmamak kırılmamak.İnanıyorum ki türlü bahanelere sığınmaktan,vicdanın sesini bastırmaya çalışmaktan daha kolaydır.SİZCEDE ÖYLE OLDUĞU UMUDU ILE. Selametle…

siyahgul_huzun_hulya@hotmail.com