Engel olma başka ihsan istemem. Bir sürelik sükutun ardından yine kavuştu kalemim kağıdımla ve kelama dökülmeyen yürek akıverdi satırlarıma.
Evet canlar, en son nerde kalmıştık? Kapanmıştık değil mi? Hâl anlamaz, kural tanımaz, maskesiz gezmeyi Azraile kafa tutmak sanan çakma delikanlıların umursamazlıkları yüzünden. Keşke şahsa münhasır bir durum içerisinde olsak da tercih meselesi olsa ölmek veya kalmak, fakat maalesef ki bir kişinin dahi savsaklığı nice cana sebep oldu ve olmakta.

Bir serzeniş esnaf zor durumda, ekonomi çöktü, durum kötüye gidiyor.
İyi güzel hepsine eyvallah pek tabiî ki de doğru, ona da tamam bundan sonraki süreç inşallah dünü unutturdun, herkesin kazancı bol bereketli olsun. Bizler de bu döngünün içerisinde aynı geçim sıkıntılarını yaşayanlardanız fakat kimsenin aklının köşesinden dahi geçmeyen telafisizlerimiz var. Farkında mısınız? Keşke bizlerde bir tek telafisi olan maddi kaygıların düşüncesinde olsaydık, fakat bizler yavrularımızın eğitimsiz geçen günlerini yasındayız. Kaç kişinin aklına geldi merak ederim uzaktan eğitimine devam eden evladına bakarken, özel çocukların bundan dahi muaf olduğu. Tek kurtuluşları eğitim olan evlatlarımızın günlerce, haftalarca evlerin içine hapis, eğitim hakkından men, bırakın bir adım ilerlemeyi, mevcudu korumak için o ailelerin verdiği mücadeleler? Bir kişi de diyebilir mi ki evet ben düşündüm.

Peki ya kural tanımazların rahat mıydı vicdanları!

Telafisi olan ekonomi mi, yoksa telafisi olmayan kayıp eğitim mi büyük mesele?
Bilinir bilinmez pekte mühim değil bizim açımızdan, fakat sırf bir adım ilerlesin, olabildiğinin en iyisi olsun diye gençliğimizi, varımızı, yoğumuzu ortaya koyduğumuz evlatlarımızın eğitim haklarının ellerinden alınmasına sebep olan tüm kural tanımazlar şahsım ve tüm özel evlat aileleri adına HAKKIMI HELAL ETMİYORUM. Geçtik artık bizde varız, farkındayız, yanınızdayızları, bırakılsın da kendi çabalarımız verdiğimiz mücadelelere saygı duyulsun.
Bilmiyorsanız bilin canlar, bizlerin evlatları eğitim konusunda bırakın günleri haftaları, boş geçirilecek bir saatleri dahi yoktur. Çünkü bizlerin çocukları öğrenen değil öğretilebilen çocuklardır. Faydalanabildiğimiz tüm eğitimlere dahil eder, sonrası o derslerde öğretilenleri evlerimizde gün içerisinde bizler tekrarlarız o beceriyi bi an önce öğrensin ki bir sonraki adıma daha hızlı geçebilsin. Velhasıl kelam zamanla yarışırız evlatlarımız için, sanmayın ki hayatın diğer getirilerinden muhafız bu süreçte olduğumuz için. Tıpkı sizler gibi bizlerde hayatın tüm mücadelesinin içerisinde hem evlat, hem de hayat çabasını aynı anda yürütürüz kimselere hissettirmeden. Evlat bizim imtihan bizim, kimselere bir dert yakınma bir serzeniş değildir kelamlarım, hatta ve hatta biz evlatlarımızdan hiç yorulmayız bilir misiniz? Fakat el insaf, az bir saygı, bir nebze empati. Bizi yoran tek şey toplumsal duyarsızlık, yavrularımızın yüzünü görünce vicdana gelip sırtını dönünce unutan umursamazlar. Kimsenin sahte samimiyetlerine, önemsiyor MUŞ tavırlarına ihtiyacımız yok. Dedim ya, SAYGI!
Emeğe saygı, Mücadeleye saygı, Haklara saygı.
Tekrar tekrar döküyorum satırlarında, o maskeyi ağzı burnu dışında her yerine takanlar, şu caddelerde maskeli onlarca insanın içinde maskesizliği delikanlılık sayanlar, pandemiyi bahane edip bu çocuklar için durması gerektiği yerde durmayıp, diğer yandan da girip çıkmadıkları yer kalmayanlar, Telafisi olmayan günlerin vebali boynunuza olsun.
Gerçi hoş vebali düşünen kul hakkına da girmez değil mi canlar.
Umuyorum ki bundan sonrası için en azından hassasiyet. Dediğim gibi geçtik el uzatmayı, destek olmayı, en azından Gölge edilmesin başka ihsan istemem!
Selametle.
siyahgul_huzun_hulya@hotmail.com